paciamama: 2010

HIMALAJE NEPALU

NAMASTE

W niniejszym poście znajduje się fotoreportaż z podróży do Nepalu. Wśród krajów azjatyckich, królestwo Nepalu należy do najbardziej fascynujących. Wcześniej byliśmy w Hongkongu, na Filipinach oraz na Sri Lance.
Marzenia związane z zobaczeniem najwyższych gór świata miałem już w liceum. To wtedy będąc na wypadach w Tatrach poczułem magię wysokich gór, które uczą człowieka zasad dążenia do celu i wytrwania. To góry uczą nas satysfakcji z osiągnięcia celu, kiedy po godzinach marszu, wspinania się, czasami przełamywania samego siebie, osiągamy upragniony cel. Nie wspominając o satysfakcji przepięknych widoków.

O trekkingu wokół Annapurny słyszałem wielokrotnie. Jestem pewien, że wpływ tych opowieści zachęcił mnie do zobaczenia tego zakątka świata. W Himalajach byliśmy w trojkę.

Nepal jest jedynym krajem, w którym hinduizm jest uznany przez konstytucję. Król czczony jest jako jedno z wcieleń Wisznu. Drugą ważną religią jest buddyzm, a właściwie jego odmiana lamaizm czyli tybetańska odmiana tantryjskiego buddyzmu. Budda jest jednym z wcieleń Wisznu. Pasmo Himalajów rozciąga się na długości ponad 2500 km od Nanga Parbat 8126 m.n.p.m na zachodzie do Namcha Barwa 7782 m. n.p.m na wschodzie.

Do stolicy Nepalu - Kathmandu dotarliśmy przez Moskwę i Delhi.

Trasa podróży obejmowała następujące lokalizacje:
Warszawa (Polska)
Moskwa (Rosja)
Delhi (Indie)
Kathmandu (Nepal)
Besisahar
Ghermu
Tal
Bhratang
Humde
Manang
Yak Kharka
Thorung Pedi / High Base Camp
Przełęcz Thorung La (5 416 m n.p.m)
Muktinath
Jomoson
Pokhara
Bhaktapur
Kathmandu
Delhi
Moskwa
Warszawa

W trakcie trekingu (Annapurna Circut) obserwowaliśmy 3 z 14 ośmiotysięczników na świecie. Manaslu 8163 m.n.p.m, Annapurnę 8091 m. n.p.m oraz Dhaulagiri 8167 m.n.p.m.
To jedna z najdłuższych i najpiękniejszych tras trekkingowych w Nepalu, o zmiennych krajobrazach. Pozwala poznać dolinę Manangu oraz Muktinath (miejsce pielgrzymek hindusów i buddystów). Pięć szczytów Annapurny złączonych w 55-kilometrowe pasmo Annapurna Himal wznosi się w sercu Himalajów. Nic dziwnego - Annapurna, bogini urodzaju, obdarza swoimi skarbami. Największym są ludzie - wokół Annapurna Himal żyje co najmniej osiem grup etnicznych. W otoczeniu tyleż nieprzyjaznym, co pięknym wiodą surowe, ale nie pozbawione radości życie, wymagające odwagi i hartu ducha.

Planując treking korzystaliśmy z książki Janusza Kurczaba "Himalaje Nepalu". Książka dokładnie dzień po dniu opisuje trasę z wszystkimi detalami, czasem przejścia danego odcinka. Niestety dwa razy czasy, zapisane w przewodniku nie sprawdziły się. Tzn. do wyznaczonego przez nas miejsca noclegu dochodziliśmy "po ciemku" co bezpieczne nie było.

W Nepalu dzień trwa 12 godzin, ale słońce zachodzi bardzo szybko (nie tak jak w Polsce).

Przyczyn takiej sytuacji mogło być kilka. Zastanawialiśmy się w jaki sposób liczony był czas (czy z obciążeniem plecaka, czy bez) ma to kluczowe znaczenie w pokonaniu trasy. Do tego oczywiście dochodzi sama kondycja fizyczna i psychiczna. Większość osób na Annapurna Circut korzysta z pomocy tragarzy, którzy niosą bagaże. My postanowiliśmy nieść nasze plecki całą trasę i nie korzystać z pomocy - ot takie większe wyzwanie. Mój plecak ważył 14-15 kilogramów, dziewczyny niosły po 12-13 kg. Oczywiście nie wiedzieliśmy jak będą reagowały nasze organizmy na wysokości ponad 4 tys metrów i wyżej, jak przebiegnie aklimatyzacja. W trakcie całej trasy trzeba było pić bardzo dużo wody, więc trzeba ją było również nieść. Finalnie udało się pokonać całą trasę z naszym ekwipunkiem więc satysfakcja osiągnięcia celu była jeszcze większa. Na trasie spotkaliśmy ludzi z całego świata, ale najliczniejsze grupy pochodziły z Australii, Nowej Zelandii, Izraela, Francji, Stanów Zjednoczonych oraz Kanady. Dwa razy spotkaliśmy również Polaków.

cz.1